ققنوس یکی از اسطوره های کهن است که بیش از پیش شاهد بازنویسی آن نه تنها در ادبیات، بلکه در سایر زمینه ها مانند هنر و سینمای معاصر هستیم. امروزه از این پرنده اسطورهای، دیگر به عنوان یک موجود منحصرا یونانی یا مصری متعلق به دوران باستان یاد نمی شود؛ بلکه حضور پررنگ این اسطوره در بسیاری از تمدن ها و فرهنگ ها محسوس است. در این نوشتار تلاش شده است این اسطوره باستانی در اشعار دو تن از شاعران قرن بیستم ایران و فرانسه، یعنی نیمایوشیج و گیوم آپولینر مطالعه و بررسی شود. مطالعه اشعار این دو شاعر، بازآفرینی مدرن و متفاوت این کهن اسطوره را نشان خواهد داد. در مقاله حاضر، نخست سمبولیسم و تاثیر آن بر این دو شاعر قرن بیست بررسی شده است و سپس اشعار آن ها در رابطه با بازآفرینی کهن اسطوره ققنوس از ابعاد مضمونی و ساختاری تحلیل تطبیقی شده است.